De kust in zicht....

Vanuit Ermelo gingen we op weg naar Clocolan. Voordat we naar clocolan reden, gingen we eerst naar een Tourist information centre. Daar zocht een medewerkster een bed and breakfast voor ons op. We wisten op dat moment nog niet dat we in Clocolan zouden slapen. Na twee opties was het verblijf gereserveerd en gingen we op weg naar b&b Ben Nevis in Clocolan. Onderweg stopten we geregeld om wat te snacken, te drinken of een plaspauze. vanuit Ermelo reden we door Swaziland heen naar ons b&b. Bij de grensovergang van Swaziland moesten we twee keer uit de auto om een formulier in te vullen, en paspoorten te laten zien. In Swaziland was het regenachtig en koud, en zagen we niet zoveel van de plaatjes die je op internet tegen komt. Bij de andere grensovergang stond een mega rij waar wij ook in moesten. Opnieuw moesten we formulieren in vullen en onze paspoorten laten zien. In totaal 4 stempels rijker in ons paspoort. Niet veel viriendelijke lui hier, en wat keken ze nors zeg! Na de grensovergang was het nog ongeveer 100 km naar Clocolan. Vanaf dit b&b hadden we een prachtig uitzicht. De kersen velden waren vlakbij. Er was ook n klein winkeltje waar ze zelfgemaakte kersenjam, kersenreepjes, kersenwijn etc verkochten. Het huis was ingericht in Engelse stijl. We hadden weer 3 kamers met eigen badkamer en toilet. 's Avonds kookte de dame van de b&b voor ons, wat we 's middags hadden doorgegeven.

Na Clocolan wilden we naar Queenstown gaan en daar onze volgende stop maken. Maar onderweg stopten we een keer bij een restaurantje/VVV waar de dame achter de balie vertelde dat we beter naar cradock konden gaan omdat de route daar naar toe mooier is en de omgeving daar leuker dan in Queenstown. Onderweg naar Cradock hadden we regen en onweer. Het was wel geweldig om te zien (al die lichtflisten), tussen de bergen door. Tot nu toe hebben we al heel veel weertypes gehad. Aangekomen in Cradock zijn we opnieuw naar een VVV gegaan, omdat we nog geen b&b hadden besproken. Daar gaf de ‘big mama’ ons drie opties. Bij de eerste optie was al plek. Dit was ook een oud huis van ongeveer 1890, gebouwd in een engelse stijl. De eigenaresse was erg aardig. Opnieuw hadden we 3 kamers, met eigen badkamer/toilet. ’s Avonds gingen we op loopafstand naar een restaurantje toe, genaamd Beijing restaurant. Dit was een hele bijzondere ervaring. Er stonden vier tafeltjes in het pand, en na een minuutje of 5 kregen we pas een floddertje menukaart. Het zag er zeer primitief uit, maar het eten was goed. De bediening kwam volgens ons echt uit China, want de meesten konden geen Engels spreken.

Na een goede nacht gingen we op weg naar Port Elizabeth. Daar zouden we twee nachten verblijven. Het was erg mooi weer (dit was woensdag)! Port Elizabeth is een grote havenstad, en dus aan het water. Nadat we aan een politieagent en bij de Shell hadden gevraagd waar het VVV was, kwamen we daar aan. De mensen waren erg sympathiek en we werden snel geholpen. Iedereen kwam in de weer voor ons. Uiteindelijk kregen we een plekje in A Sea Side Stay. Daar konden we pas om 4 uur in. Het was 3 uur, en dus hadden we nog een uurtje om te relaxen. Even pootje baden in de Indische Oceaan, cocktailtje drinken aan de boulevard en daarna naar het b&b.

Vandaag (donderdag) zijn we richting de Bavianenkloof gereden. Daar hadden we een prachtig uitzicht. Over de toppen van de bergen liep de route. De toppen lagen in de wolken, wat een prachtig uitzicht bood. De eerste helft van de weg was goed te doen, maar daarna kregen we een echt off-road idee. Als milkshakes werden we door elkaar gehutseld. Het was wel geweldig mooi om te zien, er liepen ook wat bokjes & heel veel apen rond. Vanavond zijn we bij een Italiaans restaurant wezen eten; weer heerlijk! Dat uit eten word je echt niet zat...alhoewel een portie zuurkoolschotel er ook wel in zou gaan ;)